غفلت
نویسنده : سالمی::
87/12/20:: 10:47 صبح
الهی کفانی فخراً ان تکونَ لی ربّا و کفانی عزّاً ان اکونَ لکَ عبداً انتَ کما اُرید فاجعلنی کما تُرید.
آیا به راستی کدام یک از ما واقعا می دانیم که چقدر بنده خداییم؟ کدام یک از ما روزانه حتی لحظه ای به این می اندیشیم که اگر کمتر از لحظه ای خداوند ما را به خود واگذارد هستی‌امان به باد می‌رود؟
ما بندگان خوبی نیستیم. زمانی که در راحتی و آسایش به سر می‌بریم محبوب را فراموش کرده و سرگرم دنیای خاکی خود می‌شویم. ولی وای به روزی که غم و غصه‌ای یا مصیبتی بر ما فرود آید. شکایت می‌کنیم از خدا که چرا چنین شد و انگار نه انگار که ما حق طلبکار بودن را هم نداریم، چون آنچنان بندگی نکرده‌ایم که توقع رحمت داشته باشیم. اما باز هم خدا به رویمان نمی‌آورد و باز هم ما را در آغوش لطف و رحمت خویش می‌گیرد. ولی ما باز هم فراموشش می‌کنیم تا مصیبتی دیگر....
کاش ما هم کمی همانطور بودیم که او می‌خواست.
پروردگارا ما را به خودمان وا مگذار!
---------------------------------------------------
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
---------------------------------------------------
